Langabeziako ikaragarria da efektu-izurri dela anizkunak, zeinetako lehenak estutzen dituela bizi-maila den, egonkortasun emozionalari erasotzen diola eta langabeen autostimua, bereziki iraupen luzeko, beheratzen dituela. Baina veste efektu itsusi ere ditu, batez er hiru. Lehena langabezia-goimailako pentsioak dituela da.
Gizarte-segurantzan bezla elikatzen da, langabe gehiagorentzat, ekarpen soziala, zerga gutxiagotarak: alderantzi, langabezia-prestazioetako gastu gehiago. Gainera, erreforma laboralak lehenik langabezia gehiago sortu zuen bezala, eta gero enplegu prekarioagoak (lau bakoitzeko hiru aldi baterako dira) sortu ditu eta soldatekin baxu gehiago ordainduta, sistemaren sarrerak nekez hazten dira.
Bitartean, nahiko gastu , errtirodun berriek sortutakoak bezala, botatzen dira kotitazio-oinarriak arrastatzen dutela (eta, bada pentsioak), altuagoak. Gastu gehiago, sarrerek ez konpentsatuta:
defizitaren igoera.
Desberdintasunaren igoera bezte zehar-kalte handi da. Langabe gehiagori, beste errenta batzuei buruz soldaten pisu erlatibo txikiagoari. Soldata-masa 2008ko erori da 2014ra %18,8, salburuei eta empresa-adminstratzaileei ordainketek %16,1 handitu duen bitartea: krisia auzoetatik doa.
Azkenak, beharbada nagusia: iraupen luzeko (bi urte baino gehiagoetan) langabeak 2000ko %63tara guztikoaren %49tatik pasatu dira 2015ean. Hau aringarrik gabeko behartsu armada da, nahiz eta langile behartsuak ere jada agertu. Eta putzu horretako irtetea zaila da.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina
Oharra: blogeko kideek soilik argitara ditzakete iruzkinak.